حذف اعدام، گام در كمال عدالت

پيشنهاد حذف مجازات اعدام توسط كميسيون قضايي مجلس،گام جدي در راه دستيابي بهتر به عدالت است. اعدام ذاتا عملي خشونت‌بار و از بقاياي عصر انتقام براي عدالت است.خشونت، نه زائل‌كننده خشونت بلکه توليدگر آن است. مكاتب اجتماعي در حوزه حقوق، جامعه‌شناسي و روانشناسي متفق‌القولند كه انسان دست پروده شرايط اجتماعي پيرامون خود است.

هيچكس تبهكار به دنيا نمي‌آيد. محيط تربيتي، خانواده، مدرسه، نوع ارتزاق، روابط پيراموني و در كل جامعه‌اي كه فرد در آن بزرگ مي‌شود بستر مناسب براي شكل‌گيري شخصيت خوب يا بد انسان‌هاست، در اين یادداشت به نقش ژن و خوي طبيعي آدميان كار نداریم كه اگر بستر اجتماعي مستعد باشد آنها نيز تاثير زيادي ندارند. با اين مقدمه بايد پذيرفت بزهكار مواد مخدر نيز محصول همين شرايط و بستر ناهموار اجتماعي است.

جرم، يك درد است و درمان آن آعدام نيست

جرم، يك درد است و درمان آن آعدام نيست، چرا كه با اعدام مجرم، يك خانواده از سر دشمني با جامعه در مي‌آيند، به‌علاوه برخي ازين اعداميان محور مجموعه‌اي از روابط خانوادگي هستند و زندگي، رشد، شادي و اندوه برخي از اعضاي اين خانواده بسته به حيات اعدامي است.آيا تاكنون تحقيق ميداني صورت گرفته است كه زن و فرزندان اعدامي نگون‌بخت به چه صِرَاطِي افتاده‌اند؟! مطالعه پرونده‌هاي مواد مخدر بيانگر انگيزه فرار از فقر مطلق و دست و پا زدن براي يك زندگي آبرومند است، درست هدفي كه تكليف اوليه جامعه ودر راس آن دولت است. در بسياري از پرونده‌هاي  قاچاق مواد مخدر عوامل اصلي هرگز به دام نمي‌افتند. چه بسا در زمان دستگيري عاملين خود در ايران نباشند و از راه دور امر قاچاق را مديريت كنند و يا در لحظه دستگيري نگون‌بختان مزبور با اتوموبيل‌هاي گران قيمت خود از كنار صحنه عبور كنند، نه پليس آنان را مي‌شناسد و نه قرباني. عاملين اصلي بعضا حتي سيگار هم نمي‌كشند و در خانه يا اتوموبيل ايشان يك گرم مواد مخدر پيدا نمي‌شود، ولاجرم نه دستگير مي‌شوند و نه دليلي عليه ايشان وجود دارد.

آنان سوداگران پرسوترين تجارت دنيا با روابط عمومي گسترده و نفوذ در پستوهاي قدرت و داراي اعتماد بنفس بي‌نظير و اطلاعات حقوقي حرفه‌اي هستند كه كمتر بدام قانون و قضا مي‌افتند.آنان، خود أيمن هستند، آشنايي با شبكه ارتباطي ايشان آدمي را متحير مي‌نمايد. در اين ميانه نگون‌بختان فريب خورده به طمع فرار از ذلت فقر و دستيابي به حداقل زندگي قابل تحمل،گام در جاده تباهي مي‌گذارند.جاده اي كه سوغاتش براي مصرف كنندگان مرگ تدريجي و نتيجه اش براي خودشان ، تا كنون مرگ با چوبه دار بوده است.

رسيدن به زندگي ابرومند يك سراب بي‌انتها

زندگي آبرومند حق طبيعي همه شهروندان است كه قانون اساسي تضمين نموده. با ناكامي دولت‌ها در تامين آبرومندانه معاش شهروندان،گروهي نيز از سر استيصال راه فساد پيش مي‌گيرند با تكرار آن قباحتش به شيريني و زرنگي بدل مي‌شود. داستان ماكارنگوي روسيه شوروي سابق مثال خوبيست. ماكارنگو كه صاحب‌نظر در تعليم و تربيت بود بعد از انقلاب سوسياليستي مسئول نوجوانان بزهكار شد. دستاورد روش تربيتي او ساختن قهرمانان جنگ جهاني دوم از همان نوجوانان تبهكار بود. تبهكاراني كه تبديل به قهرمانان ملي بلکه جهاني شدند. نتيجه آنكه پاسخ جرايمي كه از سر فقر و استيصال ارتكاب مي‌يابد انتقام يا حذف فيزيكي نيست. دادن فرصت موجب بازسازي و بهسازي بزهكار و خانواده وي و مايه عبرت ديگران مي‌شود، مجرم خود قرباني شرايط بيرحم اجتماعي است قبل از مجازات نياز به حمايت و نجات رواني دارد، اين اقدام كميسيون قضايي مجلس را بايد ستود. اميد كه در صحن علني مجلس راي بياورد و مارا به روح حقوق بشر نزديكتر نمايد.