
پروژه مسکن مهر در زمره میراث ناقص دولت احمدینژاد برای دولت بعد از خود محسوب میشود. پروژهای که از سال ۸۷ کلید خورد و طی ۵ سال با حجم عظیم تسهیلات اختصاص یافته و آوردههای نقدی میلیونها نفر از مردم اندکی بیش از ۵۰ درصد پیشرفت فیزیکی داشت و در عین حال بسیاری از واحدهای تحویل شده فاقد هرگونه امکانات زیربنایی نظیر فضای زندگی، گاز، آب، مدرسه، امکانات بهداشتی و… بودند. در دولت یازدهم با اینکه حجم درآمد کشور از ۱۲۰ میلیارد دلار سال ۹۰ به ۲۸ میلیارد دلار در سال ۹۴ رسید اما پیشرفت این پروژه بسیار محسوستر از قبل ادامه یافت. تفاوت واگذاریها در این دولت در مقایسه با دولت قبل در این است که در دولت کنونی سیاست بر این است که این واحدها با دارا بودن امکانات و زیرساختهای لازم تحویل داده شود. اکنون میزان پیشرفت در مسکن مهر به ۹۳ درصد رسیده است و دولت از پایان این پروژه تا پایان سال خبر میدهد. اگر تعریفها و اهداف اعلام شده این پروژه را که تقویت طبقه متوسط و همچنین فرودست جامعه ذکر شده است در نظر بگیریم، با اتمام آن باید واقعاً تحقیق کرد که به چه مقدار این اهداف حاصل شده است؟ آیا ساکنین و متقاضیان آن از وضعیت محیطی و رفاهی آن راضی هستند یا خیر؟ آیا از وضعیت خود ساخت فیزیکی و امکانات وابسته به آن رضایت دارند؟
سعید لیلاز
اقتصاددان
این پروژه که بالاترین موج تورمی تاریخ را در کشور موجب شده، در زمره سلسله فعالیتهایی بوده که دولت قبل با علم به اینکه دولت بعد وارث مشکلات آن خواهد شد، آن را آغاز کرده است. این پروژه در کنار پروژههای دیگری نظیر اعطای یارانه نقدی و… کاملاً مشخص بود که برای دولت بعد به ارث خواهد رسید. من معتقدم که استراتژی زمین سوخته از سوی وابستگان دولت قبل اتخاذ شد تا کشور بعد از آنان قابل اداره نباشد. در حیطههای اقتصادی و در خصوص مسائلی نظیر تحریمها همین رویکرد ساده انگارانه و یا نگاه با برنامه صدق میکند. در خصوص سیاستهای هستهای نیز این مسأله مصداق دارد. خرج نکردن درایت در سیاستها و استراتژیهای مذاکراتی و هستهای در کنار استقبال از تحریمها در زمره این برنامه ریزیهای حساب شده محسوب میشود. من قبلا هم در سالهای فعالیت دولت قبلی هشدار داده بودم که این شیوه اداره کشور برای دولت بعدی بسیار فاجعه بار و دردسر آفرین است. نه فقط بنده بلکه بسیاری از اقتصاددانان و همچنین کارشناسان حوزههای مختلف نسبت به این رویه بسیار خطرناک هشدارهای لازم را ارائه داده بودند ولی این تذکرات کارگر نیفتاد.
در بحث مسکن مهر اتفاق مثبت فعالیتهای این دولت این است که اغلب یک و نیم میلیون واحدی که تاکنون و در این سه ساله تحویل مردم شده از خدمات زیربنایی و روبنایی استاندارد برخوردار هستند اما مسکن مهرهای دولت قبل، عموماً از این خدمات استاندارد بیبهره بودند. همچنین آنچه در قالب افتتاح صوری در دولت قبلی شاهد بودیم کمتر در این دوره اتفاق افتاده است و میتوان به جرأت تأکید کرد که پروژهای با حدود ۲۰۰ هزار میلیارد تومان سرمایهگذاری اتفاقی است که با شعار دولت قبل شکل گرفت اما توسط دولت یازدهم به فرجام و سرانجام میرسد.
0 نظر برای “ آن مسکن مهر و این مسکن مهر”