غلامرضا کیامهر.اقتصاددان
کنفسیوس می‌گوید اعمال زشت وخلاف عرف اجتماعی مثل ظروف پر از بذر گیاهان سمی وخطرناک است، که اگرشکسته شوند آن بذرها بیرون می‌ریزند و گیاهان سمی در همه جا سر از خاک بیرون می‌آورند و سلامت همه را در معرض خطرقرار می‌دهند. حالا گفته کنفسیوس در خصوص شکسته‌شدن قبح دست یازیدن افراد به انواع مفاسد و تخلفات مالی واقتصادی در جامعه ما مصداق پیدا کرده وهر روز این گیاه سمی ازیکی از سازمان‌ها و بانکها و یا شهرداری‌های ما سربرمی‌آورد و اخبار مربوط به آن درمطبوعات و سایر رسانه‌ها انعکاس پیدا می‌کند.
در واقع جامعه امروز ایران و سلامت اقتصادان در معرض خطر سمومی که در نتیجه از میان رفتن قبح تخلفات مالی و مفاسد کوچک و بزرگ اقتصادی بر همه پراکنده شده قرارگرفته است. گستردگی و پیچیدگی هزار توی سازمان‌های دولتی و نهادها و ارگان‌هایی که هر کدام به‌گونه‌ای دست در فعالیت‌های اقتصادی دارند و از همه بدتر گزینشی شدن برخورد با عاملان این مفاسد و تخلفات اجازه نمی‌دهد تا وقتی نطفه یک فساد اقتصادی در جایی از ارکان حکومت در حال بسته شدن است، از شکل‌گیری و تکامل آن جلوگیری شود. به‌عبارت دیگر حاشیه‌های امنی که تشکیلات دیوانسالاری دولتی و شبه‌دولتی برای مفسدان بالقوه اقتصادی ایجاد کرده اجازه رصد کردن و دیده‌بانی به‌هنگام آنها را به دستگاه‌های نظارتی نمی‌دهد و در نتیجه راز هر فساد اقتصادی و تخلف سنگین مالی، زمانی برملا می‌شود که یا رسانه‌ای در ایفای رسالت رسانه‌ای خود درباره آن دست به افشاگری می‌زند و یا طشت رسوایی یک یا چند مفسد اقتصادی در یکی از شبکه‌های مجازی که حالا مدتی است به خار چشم نگهبانان حریم امن آنها تبدیل شده‌اند، از بام می‌افتد و برای مدتی اذهان جامعه را به خود مشغول می‌سازد. اتهام‌هایی که در چند ماه اخیر در ارتباط با اختلاس‌های چند هزار میلیون تومانی به مدیران عاملِ شماری از بانک‌های به ظاهرخصوصی وارد شده و یا افشاگری‌هایی که درباره حقوق‌های نجومی شماری از مدیران ارشد سازمان‌های دولتی و یا واگذاری غیرقانونی املاک و زمین‌های شهرداری تهران در مطبوعات و شبکه‌های مجازی صورت گرفته، تنها نمونه‌هایی از قله‌کوه مفاسد اقتصادی است، که در نتیجه از میان رفتن قبح این قبیل مفاسد در جامعه ما نمایان شده است. بدون تردید انتشار اخبار و گزارش‌های مربوط به مفاسد مالی و اقتصادی از چشم افکار عمومی مردم جهان و سرمایه‌گذاران خارجی پنهان نمی‌ماند و حتی به‌رغم شرایط مساعدی که برجام و رفع تحریم‌های اقتصادی و بانکی برای ورود سرمایه‌های خارجی به کشور ما ایجاد کرده، کمتر سرمایه‌گذاری جرات می‌کند با خواندن و شنیدن این خبرها میلی به سرمایه‌گذاری‌های مفید و مولد در کشور ما پیدا کند.
یک مشکل بزرگ در ارتباط با کثرت تخلفات بزرگ مالی و مفاسد اقتصادی در کشور ما این است که، برخی از دولتمردان و مدیران اجرایی کشور اعتقادی به رسالت آگاهی‌بخشی مطبوعات و رسانه‌ها ندارند و علاقه آنها به رسانه‌ها، تا زمانی است که رسانه‌ها صرفا در خدمت درج و انعکاس کارهای کرده و ناکرده آنها باشند. این گروه از دولتمردان که با این شیوه تفکر در سازمان‌های تحت اشراف خود برای متخلفان بالقوه مالی و اقتصادی حاشیه امن به‌وجود می‌آورند. به مطبوعات و سایر رسانه‌ها به چشم ابزارهای تبلیغات شخصی خود نگاه می‌کنند و بر این باورند که رسانه‌ها حق سرک کشیدن به درون لایه‌های سازمان‌های متبوع آنها و کشف و برملاسازی تخلف هایی که به زیان منافع اقتصادی کشور در آنها اتفاق افتاده یا در حال وقوع است را ندارند و اگر روزنامه‌ای یا رسانه‌ای در مقام عمل به رسالت اطلاع‌رسانی خود، خبری در ارتباط با چنان تخلفاتی را منتشر کند، دچار خشم و عصبانیت می‌شود و به‌جای قدردانی از آن روزنامه یا رسانه، به‌خاطر نوری که به لانه فسادی در سارمان زیر مجموعه آنها تابانده، شروع به خط و نشان کشیدن برای آن رسانه می‌کنند و انواع افترا و تهمت‌ها را که یکی از کوچکترین آنها تهمت سیاسی‌کاری و سیاه‌نمایی است. به آن رسانه و گردانندگان آن وارد می‌سازند که نمونه‌هایی از این خشم و خروش‌ها و خط و نشان کشیدن‌ها را به‌تازگی در ارتباط با شهرداری تهران شاهد بودیم.
بدون تردید یکی از عوامل شیوع انواع تخلف‌های مالی و مفاسد اقتصادی در جامعه امروز ایران را که سر راه رشد اقتصادی و ورود سرمایه‌های خارجی به کشور ما شده باید در همین نحوه برخورد با رسانه‌های افشاگر فساد جستجو کرد. رسانه‌هایی که در لفظ از آنها با عنوان رکن چهارم مردم‌سالاری و چشم وگوش و وجدان عمومی یاد می‌شود، ولی بسیاری از همین سازمان‌هایی که در بزنگاه عمل هیچ اعتقادی به این چشم و گوش و وجدان عمومی ندارند، همه ساله در روز خبرنگار برای اصحاب رسانه، در سازمان‌های متبوع خود مراسم جشن و بزرگداشت برگزار می‌کنند، سخنان آتشین در ستایش نقش مطبوعات بر زبان جاری می‌سازند و به خبرنگاران هدیه می‌دهند.
بنابراین تا زمانی که دولتمردان و مدیران اجرایی و به‌طور کلی نقش نظارتی و رسالت آگاهی‌رسانی مطبوعات و رسانه‌ها را نپذیرند دور باطل تخلفات و مفاسد مالی و اقتصادی همچنان به زیان مصالح ملی و منافع اقتصادی کشور ادامه خواهد یافت. البته حساب رسانه‌های غوغاسالار که نان خود را از راه شانتاژ و شایعه پراکنی‌های بی‌پایه و اساس به دست می‌آورند، از این مقوله جداست.
0 نظر برای “ وقتی قبح مفاسد اقتصادی در جامعه از میان می‌رود”