نامه سرگشاده کانون زنان حقوق‌دان سورا خراسان به ریاست جمهوری

جناب آقای دکتر روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام وعرض ادب واحترام

اینک که اندوخته شگرف شما از اعتماد مردم این سرزمین دوباره آیین اعتدال و اصلاح را ابقا نموده است و در پرتو اعجاز انگشتان جوهرین، دوباره ایران سربلند وامیدوار، در اندیشه افق‌های روشن عدالت، امنیت وآزادی است، همراه با سپاس فراوان برای حضور پویا، مسوولانه و ثمربخش سرکار خانم مولاوردی در معاونت زنان و خانواده ریاست جمهوری، که به راستی برگ درخشانی در کارنامه حضرتعالیست، استدعا داریم به مساله زنان که مساله بشر و مساله ایران است، همچنان‌که بارها در دوران انتخابات اشاره فرمودید، نظری بیفکنید.

اگر بخواهیم ستم دیده‌ترین انسان این سرزمین رابه تصویر بکشیم بی‌تردید سیمای زنی را به خاطر خواهیم آورد که با داشتن چند فرزند و همسری بیکار یا بیمار یا معتاد به مواد مخدر،کارگر ساده‌ای است که تامین معاش خانواده را بر عهده دارد. اوگرفتار در ساختارهای اجتماعی موجود از کارفرمای خود به دلیل زن بودن ستم میبیند، در فضای اشتغال امنیت ندارد و مورد تحقیر و توهین و تعرضات گوناگون قرار دارد، دستمزد او از همتایان مرد کمتر است، امکان پیشرفت وترقی و دستیابی به مدارج بالا ندارد و بیمه وتامین اجتماعی ندارد. او زن است و علاوه‌بر کار در  کشت‌زار وکارخانه و مدرسه و...، تاریخ بشر همچنان بار کار سخت و توان‌فرسا وپایان‌ناپذیر و بی‌مزد نگهداری فرزندان، بیماران، سالخوردگان، آشپزی، شست‌وشوی و اداره خانواده را بردوش او نهاده است. اودر فضاهای عمومی امنیت ندارد و شب‌هنگام که خسته و درهم شکسته ازکار به خانه برمی‌گردد، آماج خشونت و آزار و تحقیر است. در خانه نیز چنین است. از همسرش کتک می‌‎خورد و بهتان و افترا می‌شنود. بار بی‌مهری قوانین خانواده بر دوش او سنگینی می‌کند. با همه این ستم‌ها نمی‌تواند طلاق خویش را بی‌صرف هزینه و زمان فراوان آن هم در صورتی که بخت و اقبال با او یار شود و توان اثبات رنجی راکه می‌کشد داشته باشد، بگیرد. او ملزم به تمکین از همین مرداست و همسرش می‌تواند او را از حرفه خود به حکم دادگاه منع کند و علاوه‌براو زن دیگری اختیار کند. همانطور که خانواده‌اش در کودکی او را از تحصیل باز داشتند و به گرداب ازدواج اجباری سوداگرانه افکندند، بر سفره آنها نانی برای این دختر نبود و راه مدرسه ناامن و لغزش برانگیز بود. بارداری‌های متعدد سلامت جسم نوجوان او را به بازی گرفته و وضع جسمانی‌اش به هنگام کار مراعات نمی‌شود. برای او کودکی و جوانی رویایی ناشناخته است. او یک ‌نفس هوا به اسودگی و فراغ بال فرو نداده است. او یک زن است.

همین زن اگر در دانش و استعداد و مدارج تحصیلی و وتوانمندی و قدرت مدیریت واجد تمام شاخصه‌های کمال باشد و سربر گردون بساید، باز به هنگام ضرورت خروج از کشور، محتاج اجازه دیگری است و او را می‌توانند به بهانه منافات با مصلحت خانواده از کارش باز دارند. احتمال راه یابی‌اش به مدیریت کلان کشور ناچیز است، هیچگاه شولای وزارت در نخواهد پوشید و در جرگه رجل سیاسی راهش نمی‌دهند.

جناب آقای رییس جمهور در کشور ما همچون تمامی جهان جنسیت همچنان محمل ستم کاری و ستم پذیریست. به آهنگ سهمناک خرد شدن استخوان‌های این زنان در زیر بار مصائب خویش گوش فرا دهید. شما امروز سرمایه اجتماعی شگفت‌انگیزی به برکت حضور بنفش پوش همه اینان در دست دارید، استدعا دارم عنایت فرمایید: فرایند برنامه‌ریزی وسیاست گذاری وبودجه بندی کشور را به جاده دستیابی به عدالت جنسیتی و توزیع عادلانه امتیازات و منابع اجتماعی هدایت نموده، موجبات مشارکت فعالانه سیاسی، اقتصادی و اجتماعی زنان را فراهم آورید. استدعا داریم برای اتخاذ سازوکارهای نهادین در جهت فقر زدایی، آموزش، بهداشت وامنیت غذایی، ارزش گذاری کار خانگی، برابری دستمزدها و حمایت قضایی از زنان اقدام فرمایید.

به مدد ارائه لوایح به مجلس شورای اسلامی و  تصویب قوانین واصلاح ساختارهای فرهنگی و آموزشی  به خشونت بر زنان در حریم خصوصی خانواده،در در فضاهای عمومی وکسب وکار خاتمه دهید. مقدمات اصلاح آن دسته از قوانین مربوط به زنان وخانواده را که موجد محرومیت و خشونت بر زنانند را با بهره‌گیری از فقه پویا و دانش نوین حقوقی وتجربیات سایر کشورهای اسلامی فراهم نمایید. برای ازدواج کودکان و ممانعت از تحصیل آنان چاره‌اندیشی قانونی و فرهنگی نمایید.

جناب آقای رییس جمهور تذکار حقوق زنان در منشور حقوق شهروندی ودر سخنرانی‌های انتخاباتی حرکتی ارجمند است، اما امروز که فرصت را برای اقدام جدی به دیگر سو می‌فکنیم، روان اجتماع و زمین و محیط زیست از ناله‌های مادری که ستم می‌بیند، چندان درد می‌کشد که ای بسا تمامی تاریخ بشر را به رنجی ابدی دچار کند.

با سپاس فراوان اعضای کانون زنان حقوق دان سورا. خراسان رضوی