در این یادداشت سعی بر آن شد که به زبانی ساده حقوق ورزشی را تبیین و تشریح نمایم و باید گفت:تا قبل از سال 1900 هر کس که درباره هواپیما، پرواز انسان و واژه هایی از این قبیل صحبت می کرد مردم به او می خندیدند و باور این کلمات برایشان غیر ممکن بود، حال در کشور ما بحث حقوق ورزشی درست مانند واژه هواپیما در آن دوره شده و زمانی که از مباحث حقوق ورزشی صحبت می شود برخی چنان متعجب می شوند که گویی دریاره مباحثی سخن به میان می آید که غیر ممکن است و می گویند مگر حقوق ورزشی هم داریم؟
علت عدم پیشرفت ورزش ما عدم تبعیت از حقوق ورزشی است
در این یادداشت سعی بر آن شد که به زبانی ساده حقوق ورزشی را تبیین و تشریح نمایم و باید گفت:تا قبل از سال 1900 هر کس که درباره هواپیما، پرواز انسان و واژه هایی از این قبیل صحبت می کرد مردم به او می خندیدند و باور این کلمات برایشان غیر ممکن بود، حال در کشور ما بحث حقوق ورزشی درست مانند واژه هواپیما در آن دوره شده و زمانی که از مباحث حقوق ورزشی صحبت می شود برخی چنان متعجب می شوند که گویی دریاره مباحثی سخن به میان می آید که غیر ممکن است و می گویند مگر حقوق ورزشی هم داریم؟علت این نوع نگارش می تواند آماتوری بودن سطح ورزش در ایران باشد. درست است که ما در چند رشته محدود در دنیا مطرح هستیم ولی در یک جمع بندی کلی می بینیم که از ورزش روز دنیا سالها عقب مانده ایم. در همین رشته های انگشت شمار هم اگر به موفقیتی رسیدیم به خاطر رعایت اصول حقوق ورزشی است که به دلیل عدم آگاهی، خودمان هم متوجه آن نیستیم. به عنوان مثال انتخاب مربی متخصص و کادر فنی متبحر و مدیریت صحیح تمام امور، اعم از مالی و اداری و ... در چهارچوب همین حقوق ورزشی است. بدست آوردن 4 مدال طلا در المپیک لندن در یک رشته، کاری بود که شاید هیچ کشوری نتواند به آن دست یابد و این افتخار ناشی از مدیریت دلسوزانه و تعامل سازنده با مدیران فدرلسیون بوده که نتیجه ای را رقم زد که مهر تاییدی بر این هماهنگی مناسب بود. اگر بخواهیم حقوق ورزشی را تعریف کنیم باید بگوییم که تمام رفتارها و فعالیتهایی که در حوزه ورزشی رخ می دهد باید در چهار چوب قوانین و مقررات خاص حقوقی و قضایی باشد.در اینجا ممکن است این سوال پیش آید که قوانین قضایی قهری، سختگیرانه و آمرانه است و با طبع ورزش و افراد خانواده آن سازگار نیست. در مقام پاسخ باید گفت: این تصور اشتباهی است که ما از قانون پیدا کرده ایم و برایمان چنین نهادینه شده که قانون یعنی زور و قهر و غلبه در حالیکه هیچ حوزه و نهاد و جامعه ای بدون وجود قانون و اسلوبهای مشخص نمی تواند به بقاء خود ادامه دهد. در حوزه ورزش هم این حالت حکم فرماست.
به عبارت کلی علت تامه پیشرفت ورزش در سطح بین المللی، همین تبعیت از مقررات خاص حقوق ورزش است. در ادامه با بیان مثالهایی این موضع را بازتر می کنیم. در سطح بین المللی در حوزه ورزش حرف اول و آخر را قوانین حقوق ورزش می زنند. از جمله موضوعی که نقش قدرتمند و مقتدر حقوق ورزش را در دنیا مطرح می کند بحث محرومیت رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال آقای سپ پلاتر و رئیس فدراسیون اروپایی فوتبال اقای میشل پلاتینی است که به حکم کمیته انظباتی موصوف به مدت 8 سال از فعالیت در حوزه فوتبال محروم گردیدند. به راحتی می توان دریافت که در فوتبال و ورزش روز دنیا این حقوق ورزش است که تصمیم نهایی را می گیرد و قدرت و ثروت و تفوذ افراد و باشگاه ها در این امر خللی ایجاد نمی کند. اما آیا در کشور ما نیز این شکل از قدرت حقوق ورزش وجود دارد یا خیر؟ آیا ما می توانیم تیم ها و بازیکنان متخلف و خاطی را به شیوه بیان شده در مورد مسئولین فیفا و تیم های مطرحی چون رئال مادرید مجازات و تنبیه کنیم؟
به دلیل کم توجهی به مباحث حقوق ورزشی در ایران هر روز در گوشه و کنار جامعه ورزش و در رشته های مختلف شاهد رفتارهایی که غالباً عنوان مجرمانه دارند از قبیل نزاع و درگیری، توهین، پولشویی، کلاهبرداری و ... هستیم و این امر به صورت مسایلی طبیعی و عادت گونه با ورزش ما عجین شده است.
از طرفی علت عدم پیشرفت ورزش ما نسبت به پتانسیل های بالای موجود عدم تبعیت از روش های منطقی و حقوق ورزش است. به طوری که حتی در بحث انتخاب روسای فدراسیونه ها مسائلی بین جامعه ورزشی مطرح می شود که جای خالی حقوق ورزشی را به خوبی تبیین می کنند.در خصوص برگزاری مسابقات نیز حقوق ورزشی حرف برای گفتن دارد. برگزاری مسابقات شرایط و مقررات خاص خود را دارد و بدون آنها نمی توان مسابقه ای را برگزار کرد. مثال های این مورد را در بازی های المپیک و جام جهانی و مسابقات بین المللی به راحتی می توان دید. آیا ما نیز می توانیم شرایط برگزاری این قبیل مسابقات را داشته باشیم؟درست است که هزینه ها و منابع مالی از لازمه های برگزاری این مسابقات است ولی رعایت استانداردهای خاص حقوق ورزشی علت اصلی این میزبانی های زیبا و شکیل است.یکی از این استانداردها، وضع قوانین و مقررات قضایی ورزشی است که در راستای دریافت میزبانی توسط کشور میزبان صورت می گیرد. به عنوان مثال همین بند ث ماده 158 قانون مجازات اسلامی نتیجه میزبانی تهران در بازی های آسیایی سال 1352 می باشد که این ماده از همان سال تا کنون باقی مانده است و با گذشت این همه سال هیچ ماده دیگری به آن اضافه نشده که این خود بر نبود حقوق ورزشی در جامعه ما می باشد.
0 نظر برای “ علت عدم پیشرفت ورزش ما عدم تبعیت از حقوق ورزشی است”