بررسی جرم سوء استفاده جنسی از اطفال (پدوفیلی)

پدوفیلی از زشت‌ترین مسایل در جرایم علیه اطفال و نوجوانان می‌باشد، پدوفیلی ILIHPODEP از ریشه AilihpodeP  در حقوق روم و از دو کلمه odeP  به معنای بچه و AilihP به معنای دوست داشتن، از زبان لاتین نشات گرفته است و در اصطلاح حقوقی سوءاستفاده جنسی از اطفال تلقی می‌گردد در فارسى مي‌توان کلمه (بچه‌ باز) را به كار برد. پدوفیلیا یک انحراف جنسی و یک اختلال روانی است که در آن فرد از لحاظ جنسی جذب کودکان می‌شود و می‌توان گفت این نوع جذب شدن غیرطبیعی و غیرعادی است. پدوفیلی با خیال‌پردازی‌ها و یا فعالیت‌های جنسی با کودکان قبل از سن بلوغ، مشخص می‌شود. شخص پدوفیل اگر اقدام به گول زدن کودکی کند و از او لذت جنسی ببرد به او پدوفیل فعال گویند و اگر فقط در رؤیای این لذت جنسی باشد؛ به او پدوفیل منفعل می‌گویند.

مبتلایان به پدوفیلی در اکثر مواقع مردان بوده و به هر دو جنس دختر و پسر جذب می‌شوند، لازم به ذکر است فرد پدوفیلی با بزرگسالان غیرهمجنس خود نیز به خوبی رابطه برقرار می‌کند. آمار ۲۰ درصدی آزار جنسی کودکان در آمریکااین جرم  را تبدیل به شایع‌ترین انحرافات جنسی کرده است. متجاوزان در اکثر موارد فامیل، خویشاوندان و کسانی بوده‌اند که با خانواده کودک ارتباط نسبتا نزدیکی داشته اند. اشکال مختلف رفتارهای مرتبط با این جرم  می‌تواند از صرف نگاه کردن به کودک تا دراوردن لباس و لمس وی را شامل شوند. مطالعات نشان داده‌اند که کودکانی که مورد غفلت والدین شان قرار می‌گیرند و یا تنها هستند بیشتر در معرض خطر آزار یک فرد پدوفیلی قرار دارند. در حقوق بین‌الملل جزایی از پدوفیلی به لذتی که یک شخص بزرگسال از داشتن روابط جنسی با کودکان اعم از پسر یا دختر می برد، تعبیر گردیده است.

طبقه‌بندی بین‌المللی آماری بیماری‌ها (ICD)، پدوفیلیی را به صورت «ناهنجاری شخصیتی یا رفتاری در بزرگسالان» تعریف می‌کند که در آن از نظر جنسی، ترجیح بیمار به کودکان نابالغ یا اوایل سن بلوغ است. در طبقه‌بندی رفتارهای ناهنجار (DSM)، پدوفیلی یک پارافیلی است که در آن شخص هوس‌ها و خیالپردازی‌های جنسی شدید و مکرر نسبت به کودکان نابالغ دارد. سازمان روانشناسی آمریکا APA در سال 1968 این بیماری رادر لیست اختلالات روانی شناخته شده افزوده و به عنوان یکی از زیرشاخه‌های اختلال جنسی شناخته شده است. اگرچه بیشتر کارشناسان معتقد هستند که درمان پذیر نیست اما می‌توان افکار یک پدوفیلی را با کمک یک روانکاو کنترل و در حقیقت به آنها آموزش داد که چگونه از رفتار های پر خطر دوری کنند. برخی افراد که دارای تمایلات شدیدجنسی به کودکان هستند میتوانند تحت درمان با دارو قرار بگیرند.

افراد مبتلا به این عارضه تخیلات، امیال یا رفتارهایی شامل فعالیت جنسی غیرقانونی با بچه‌های بالغ‌نشده (عموما 13 سال یا کمتر) دارند. این رفتارها ممکن است شامل طیفی از رفتار (از برهنه‌کردن تا تماس جنسی اجباری) باشد. برخی از پدوفیل‌ها عمل جنسی را فقط با کودکان انجام می‌دهند (پدوفیل انحصاری) و به بزرگسالان تمایل ندارند. برخی دیگر فقط با خانواده و بستگان نزدیک این كار را انجام می‌دهند (زنای با محارم). گاهی هم بچه‌های دیگر قربانی می‌شوند. پدوفیل های شکارچی ممکن است از زورگویی یا تهدید به افشا برای تداوم سوء‌استفاده خود استفاده کنند. پزشکان و سایر کارکنان بهداشتی از لحاظ قانونی موظفند که چنین سوءاستفاده‌‌هایی از افراد صغیر را گزارش کنند. این فعالیت نوعی تجاوز هم محسوب می‌شود و محکومیت‌های سنگینی به دنبال دارد.

به موجب اعلامیه جهانی حقوق کودک مصوب  مجمع عمومی سازمان ملل متحد در 1959 اینگونه مطرح شده است: تلاش تمام کشورهای جهان درمبارزه و جلوگیری از بی‌توجهی، سهل انگاری، بد رفتاری یا استثمار، سوءاستفاده جنسی وسیله هر کس اعم از اولیاء، قیم، سرپرست مدرسه و یا هر شخص دیگری که با امکان بهره‌گیری از کودک برای تشفی و لذت جنسی خود از هر طریق کودک را مورد ایذاء و آزار قرار می‌دهد و با توجه به این بند کنوانسیون حقوق کودک در سال ۱۹۸۹ مقرر می دارد: تمام کشورهای طرف کنوانسیون متعهد می‌گردند که از کودکان در برابر تمام اشکال سوءاستفاده ها و استثمارها و رفتارهای جنسی علیه کودک، حمایت کنند و از هر نوع عملی که موجب اضرار و ایذاء و آزار کودک در جهت سود جویی جنسی افراد می‌شود اعم از تماس‌های شهوت انگیز، لواط و هر نوع آمیزش غیرقانونی، استفاده از کودکان در فاحشه‌گری، تهیه عکس و فیلم‌های پورنوگرافیک، ربودن کودکان، قاچاق کودکان و معامله آنها، سوق دادن آنان به استفاده از مواد مخدر، توزیع و خرید و فروش مواد مخدر آلوده کردن آنان با مشروبات الکلی و داروهای مخدر و سوءاستفاده جنسی از این طریق، شکنجه و آزارهای جنسی، جلوگیری کنند و با شدت و بدون هرگونه ملاحظه اجتماعی یا سیاسی از این مجرمین آنان را مجازات نمایند. در خصوص پدوفیلی و مجازات آن، در حقوق بین‌الملل مواردی  مورد توجه قرار گرفته است از جمله:

الف). کودک به کلیه افراد انسانی زیر ۱۸ سال اعم از ذکور و اناث اطلاق شده وباید از کلیه حقوق مندرج در اعلامیه برخوردار شود.

ب). برخورداری  کودک از امنیت اجتماعی و مقررات حمایتی و تامینی ویژه و امکانات زندگی مطلوب و  سالم و در محیطی آزاد و عاری از تنش.

 ج). عدم  استثمار کودکان و ممانعت  از ارجاع کارهای سخت و زیان‌آور به آنها.  
د). برخورداری  خانواده به عنوان هسته  اصلی جامعه و محیط طبیعی برای رشد و رفاه تمامی اعضاء خود از حمایت‌ها و مساعدت‌های لازم.

ت). توجه و حمایت از میلیونها کودک درسطح  جهان، که  تحت شرایط سخت وبعضا  بدون سرپرست، ولگرد و آواره پناهنده و قربانیان جنگ و بلایای طبیعی ، مورد بهره کشی قرار دارند.

 ر). تلاش دولتها جهت  تعلیم و تربیت کودکان و تهیه امکانات فرهنگی، علمی و اجتماعی، بهداشت عمومی و روانی.

 پ). کوشش  کشورهای جهان درمبارزه و جلوگیری از بی توجهی ، سهل انگاری ، بد رفتاری یا استثمار، سوء استفاده جنسی وسیله هر شخصی.

با کمال تاسف و شرمندگی در جوامع امروزی به علت ضعف و سقوط اخلاقیات به خصوص در جوامعی که با پیشرفت صنعت و تکنولوژی، تصور می‌نمایند به همان سرعت پیشرفت و تحول علمی و صنعتی بر اوج تمدن نیز سوار گردیده اند و راه صعود می پیمایند، در حالی که با سرعت حیرت‌انگیزی در سراشیبی سقوط و انهدام فرهنگ‌ها و اخلاقیات راه انحطاط را طی می‌کنند.  در آن جوامع جرایم جنسی به مراتب بیشتر از جرایم دیگر سایه شوم خود را بر سر بشریت گسترده است. باز هم با کمال تاسف جرم هم‌جنس‌بازی که گاهی در بعضی از جوامع پیشرفته، آنقدر سقوط اخلاقی متحول و ظاهر گردیده است که نه تنها آن را جرم ندانسته‌اند بلکه در نهایت حقارت و شرمساری مجوز آن را نیز صادر می کنند و ازدواج دو هم جنس را قانونی نیز می‌نمایند، از جمله جرایمی است که فراتر از جرایم جنسی دیگر دامان انسان امروزی را آلوده کرده است. بالاخره مجرمان جنسی با استفاده از خردی، ضعف، بی‌اطلاعی و گاهی نیاز کودکان و نوجوانان به این جرم زشت و فجیع نیز روی آورده‌اند و تمنیات کثیف خود را از طریق آمیزش و تمتع از کودکان و نوجوانان و گاهی جوانان، تشفی می نمایند. از این طریق با ایذاء و آزار کودکان و ارتکاب جرم پدوفیلی که در کشور ما در اصطلاح عامیانه به بچه بازی معروف است، با سوءاستفاده از اطفال اعم از پسر یا دختر موجب هتک حرمت فردی و اجتماعی می‌شوند. لذا شناخت این جرم و راه جلوگیری از آن می تواند در ساختن نسل سالم و در نتیجه جامعه صالح آینده موثر گردد.

در قانون مجازات اسلامی ایران نیز با تصریح براین موضوع که جرایم علیه اطفال که قطعاً منجر به ایذاء و آزار کودکان به هر طریقی می شود و دارای ارکان سه گانه قانونی، مادی و معنوی است، رکن قانونی جرایم علیه اطفال در موارد مختلف و بر اساس احکام شرع  از جمله مواد 112 و 619 و 633 و 646 ق.م.ا مشخص گردیده است. نظر  به مواد فوق و عمومات شرعی و همچنین قوانین دیگر همچون قانون مسئولیت مدنی و قانون مدنی در باب تربیت و حضانت اطفال هر جرمی که مجنی علیه آن طفل با رعایت شرایط عمومی مربوط به صغار باشد، رکن قانونی جرایم علیه اطفال را تشکیل می‌دهد.

رکن مادی جرایم علیه اطفال شامل

1). مرتکب جرم: یعنی هر شخصی که با قصد آزار و ایذاء علیه اطفال به ارتکاب این جرم مبادرت ورزیده است.

 2). موضوع جرم: که به طور اعم هر نوع تجاوز و تعرض و ارتکاب عملی بر علیه اطفال است.

 3). فعل مرتکب که انجام خلاف علیه طفل و به طور اخص انجام عمل جنسی به هر صورت علیه طفل مجنی علیه می‌باشد.

در رکن معنوی عمد و سوء نیت مجرم در ارتکاب اعمال خلاف علیه اطفال و علم و اطلاع و اختیار در ارتکاب این اعمال، یعنی قصد عام و قصد خاص باید وجود داشته باشد. متاسفانه در ارتباط با کودک‌آزاري جنسي در ایران  از سال 93 به بعد موارد متعددي گزارش شده است. درباره جرايم جنسي چون جرم منافي عفت هست، اطلاع‌رساني صورت نمي‌گيرد.  از جمله موردي که تجاوز ناظم به دانش‌آموزان را شامل مي‌شد که  در نهايت با حکم صد ضربه شلاق، دو سال تبعيد و دو سال محروميت از فعاليت آموزشي مواجه شد که با فرض عدم اثبات جرم درباره تجاوز جنسي دردو موردديگرگزارش شده (ايذاولمس)، بسيار مجازات کمي براي فرد متخلف درنظر گرفته شده است؛ درحالي‌که در خارج از کشور، بيماران جنسي از اين دست با مجازات‌هاي شديدتري مواجه هستند.

روشن  است که شخص قربانی متحمل فشارهای روانی بسیاری گردیده  و بسیاری از آنها به دلیل موانع فرهنگی تا پایان عمر در مورد آن سکوت می‌کنند لذا  در راستای  پیشگیری از آن پیشنهاد می‌گردد:

1). به فرزندان آموزش دقیق داده شود و آگاه باشیم که  تنها گفتن با غریبه ها صحبت نکن و جایی نرو یا به خانه راه نده کافی نیست چون  متجاوزان بیشتر از  آشنایان و نزدیکان فرد یا کسانی هستند که به راحتی به خانه رفت و آمد می‌کنند.

2). به فرزندان آموزش داده شود که چه نوازش و نزدیکی خوب یا بد است، لمس چه قسمت‌هایی از بدنشان توسط همه ممنوع است یا منظور ما از لمس و برخورد غلط چیست.

 3). به آنها جرات و آموزش کافی داده شود تا کوچکترین تماس یا حرکت ناشایستی را گزارش دهند.

4). همچنین والدین باید از تاثیرات وحشتناک چنین عملی بر روان و زندگی فرزندانشان مطلع بوده  و آنها را دعوت به سکوت ننموده و  به سرعت از یک روانشناس کمک گرفته  و اقدامات لازم صورت پذیرد.

5). قربانی نباید ملامت گردیده و گناهکار شناخته شود.

ذکر دو نکته را لازم می‌آید: اولا: آنکه فراموش کردن  و به ناخودآگاه فرستادن این اتفاق چاره کار نیست و حتی داشتن زندگی طبیعی از رنج و خشم نهفته در وجود شخص نمی‌کاهد. ثانیا: افراد مبتلا به این اختلال قابل درمان هستند وآنها  نیز باید کمک حرفه‌ای بگیرند.

6) ساخت فیلم‌های آموزشی و کتابچه‌های آموزشی جهت  والدین و کودکان یا فیلم‌های مستند براساس زندگی افراد و نشر آنها در جامعه به درک بهتر از این موضوع و پیشگیری از شیوع آن کمک زیادی  می‌نماید.

در انتها با عنایت به توصیه‌های موکد شرع مقدس جهت احترام به اطفال و حفظ حقوق آنها که  قوانین جاریه نیزبران تاکید  دارد دست استمداد به سوی تمامی اولیا و مسئولان  و تمام کسانی که دلسوز جامعه می‌باشند، دراز نموده، تا با تکیه بر شرف و تمدن کهن ایرانی و فرهنگ عظیم اسلامی و استفاده کامل از کلیه موازین شرعی و قانونی و اعلامیه‌های جهانی و ایده‌های بشر دوستانه در جهت حفظ حقوق کودکان، نوجوانان و جوانان - که سرمایه وسازنده آینده کشور  هستند در مقابل این پدیده زشت  جهت حمایت ایستاده، تا هرگز نسل فعلی و آینده ما دچار این ناهنجاری نگردد...