در مواردی که مجازات بزه حبس توأم با جزای نقدی تعیین گردیده، کیفر حبس ملاک تشخیص درجة مجازات است

مطابق مادة ١٩ قانون مجازات اسلامی، قانونگذار ھر یک از مجازاتھا را در درجهای خاص قرار داده که قرار گرفتن ھر مجازات درمرتبه ای معین در عین حال مبیّن شدت و ضعف آن کیفر نیز میباشد، لکن در ھر یک از این درجات نیز کیفرهای غیر متجانس وجود دارد که به لحاظ عدم امکان سنجش آنھا با یکدیگر، تشخیص کیفر اشد در بین آنھا بعضاً با اشکال مواجه میگردد؛ به منظور رفع اشکال، تبصرة ٣ مادة ١٩ قانون یاد شده، در مقام بیان قاعده، مقرر میدارد: ... در صورت تعدد مجازاتھا و عدم امکان تشخیص مجازات شدیدتر، مجازات حبس ملاک است...؛ علاوه بر این در قانون مجازات اسلامی و سایر قوانین جزایی، از جزای نقدی به عنوان

«بدیل مناسبتر» مجازات حبس (در مقام تخفیف و تبدیل آن مجازات) و کیفر جایگزین مجازات حبس که علیالقاعده ماھیت خفیف تر وملایم تری از حبس دارد، استفاده شده است و عرف و سابقة قانونگذاری در کشور ما نیز حکایت از صحت چنین استنباطی دارد. بنا به مراتب مذکور، به نظر اکثریت اعضای ھیأت عمومی دیوان عالی کشور، در مواردی که مجازات بزه حبس توأم با جزای نقدی تعیین گردیده، کیفر حبس ملاک تشخیص درجة مجازات و بالنتیجه صلاحیت دادگاه است. این رأی مطابق مادة ۴٧١ قانون آیین دادرسی کیفری برای شعب دیوان عالی کشور ودادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.

ھیأت عمومی دیوان عالی کشور