آیا هزینه تعمیرات آسانسور شامل طبقه همکف می‌شود؟
فردی طبقه همکف یک آپارتمان چند طبقه ساکن است و از آسانسور هیچ استفادهای ندارد، حتال سوال اینجاست که آیا هزینه ماهانه تعمیرات آسانسور شامل حال افرادی که در طبقه همکف ساکن هستند می‌شود؟
«مصطفی سرخیل» یک حقوقدان به این سوال اینگونه پاسخ میدهد: این سوال را به دو صورت می‌توان پاسخ داد:
*اگر هزینه‌های آسانسور در شارژ به صورت سرفصلی جدا آورده نشده باشد: مالک طبقه اول به هیچ عنوان نمی‌تواند از پرداخت هزینه‌های تعمیر آسانسور خودداری کند ولو اینکه از آسانسور استفاده نکند. زیرا اولا هزینه تعمیر آسانسور نباید به‌طور مجزا و مستقل، از تک‌تک واحدها اخذ شود بلکه از محل صندوق ساختمان باید پرداخت شود. ثانیا، آسانسور و یا هر تاسیسات دیگری که در ساختمان نصب و تعبیه شده، جزو منصوبات ساختمان است و هزینه‌های تعمیر و نگهداری آنها به عهده مدیر ساختمان است.
بعضی از تاسیسات ممکن است مورد استفاده برخی واحدها و پاره‌ای از آنها مورد استفاده بعضی دیگر نباشد. همچنانکه قسمت آخر ماده 4 قانون تملک آپارتمان‌ها می‌گوید پرداخت هزینه‌های مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار بگیرد یا نگیرد الزامی است.
*امکان دارد هزینه‌های آسانسور تفکیک شده نسبت به کل هزینه‌های ساختمان باشد: که در این صورت ساکنین در مجمع عمومی می‌توانند فرمول و یا روش خاصی برای تقسیم هزینه‌های آسانسور تعیین کنند که فقط بر اساس این تصمیم هیئت مدیره است که می‌توان طبقه را در میزان شارژ هزینه‌های آسانسور دخیل کرد.
آیا بعد از تخلیه موقت آپارتمان، فرد ملزم به پرداخت شارژ ماهیانه است؟
فردی حدود 1 سال است که آپارتمان خود را موقتا تخلیه کرده و هیچ گونه مصرفی از قبیل آسانسور برق و آب و... نداشته است، سوال اینجا است که است که آیا در این مدت که این فرد در آن واحد نبوده و آنجا خالی بوده است شارژ ماهیانه به وی تعلق میگیرد یا خیر؟.
مصطفی سرخیل، یک حقوقدان در این باره اینگونه می‌گوید: سوال در مورد عدم استفاده از ساختمان به مدت یک سال است. در قسمت آخر ماده 4 قانون تملک آپارتمان‌ها می‌گوید: پرداخت هزینه‌های مشترک اعم از اینکه ملک مورد نظر مورد استفاده قرار گیرد یا نگیرد الزامی است.
بدیهی است هزینه‌هایی که به عنوان هزینه‌های جاری معروف هستند؛ مانند برق و آب نباید از جانب فرد پرداخت شود. ولی هزینه‌های مشترک که به اورشارژ (شارژ مالکین) معروف هستند باید پرداخت شوند. این موارد شامل هزینه‌هایی مانند اضافه کردن تاسیسات، تعمیرات تاسیسات، رنگ آمیزی و ... می‌شود.
آیا جبران خسارت وارده به دیوار، کاشی، سرامیک و آیفون به عهده مستاجر است؟
مطابق ماده 493 قانون مدنی، چون ید مستاجر برای تصرف در عین مستاجره ید امانی است بنابراین مستاجر نسبت به عین مستاجره ضامن نیست.
به این معنی که اگر عین مستاجره بدون تفریط یا تعدی او کلا یا بعضاً تلف شود مسئول نخواهد بود، ولی اگر مستاجر تفریط یا تعدی کند ضامن است، اگر چه نقصی در نتیجه تفریط یا تعدی حاصل نشده باشد
دعوی ممانعت از حق چیست؟
باید دانست که آیا دعوی ممانعت از حق می‌تواند رفتار مجرمانه تلقی گردد؟
ماده 159 قانون آئین دادرسی مدنی در تعریف دعوی ممانعت از حق می‌گوید: دعوی ممانعت از حق عبارت است از دعوی کسی که رفع ممانعت از حق ارتفاق یا انتفاع خود را در ملک دیگری بخواهد.
حق ارتفاق و حق انتفاع
منظور از حقوق ارتفاقی، آن دسته از حقوقی است که برای شخص، در ملک دیگری وجود داشته باشد (ماده 93 قانون مدنی) مثلاً در زمین یا خانه کسی، مجرای فاضلاب یا مجرای آب باران زمین یا خانه دیگری باشد.
حق انتفاع عبارت از حقي است كه بموجب آن شخص مي‌تواند از مالي كه عين آن ملك ديگر است يا مالك خاصي ندارد استفاده كند (ماده 40 قانون مدني)
در صورت تحقق ارکان بزه(رکن مادی، معنوی و قانونی) مرتکب علاوه بر رفع ممانعت از حق به یک ماه تا یک سال حبس تعزیری محکوم می‌گردد.
مرد در صورت احزار شرایط خاصی ملزم به پرداخت نفقه همسر خود است ودر صورت ترک انفاق مجازات خواهد شد.
در صورتی که زن با شوهرش زندگی مشترک داشته باشد و شوهر هم توانایی پرداخت نفقه را داشته باشد شوهر مکلف است نفقه زن خویش را پرداخت کند.
ترک این انفاق از نظر قانونی جرم تلقی می‌گردد و در صورت ترک انفاق و شکایت زن، شوهر به 6 ماه تا 2 سال زندان محکوم می‌شود. ضمناً هر زمان که زن اعلام رضایت کند مجازات شوهر موقوف می‌شود.
كارشناس: جعفر داراب خانی، معاون رئيس كل دادگستری ايلام
آیا می‌دانید ثبت نکردن ازدواج مجازات دارد؟
فقط خانه و ماشین و ملک و املاک نیست که باید ثبت شوند. بعضی اتفاق‌های مهم زندگی هم نیاز به این دارند که شش دانگ به نام ما بخورند. دیده اید آدم تا اموالش شش دانگ به نامش نخورد خیالش راحت نمی‌شود! ازدواج هم همین طور است و تا ثبت نشود رسمیت ندارد.
حتما می‌پرسید اگر رسمی نباشد چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر ازدواجتان رسمی نباشد مورد حمایت قانون نیست؛ یعنی اگر بخواهید به موجب این ازدواج دعوایی در دادگاه مطرح کنید، چون ازدواج جایی ثبت نشده است اصلا به این موضوع رسیدگی نمی‌شود؛ مهمتر این که ثبت نکردن ازدواج مجازات هم دارد.
مجبوری ثبت کنی
همه چیز حساب و کتاب دارد، دیگر چه برسد به ازدواج و طلاق و اینجور حرفها البته قبل از ورود به بحث باید این نکته را هم گوشزد کنیم که اجباری بودن ثبت فقط برای آنهایی است که ازدواج دائم می‌کنند. ثبت ازدواج موقت یا همان صیغه همچنان اختیاری است و به ثبت دردفاتر رسمی ازدواج و طلاق نیاز ندارد مگر اینکه ارتباط زن و مرد منجر به بارداری شده باشد یا در ازدواج موقت عروس خانم شرط کرده باشد که ازدواج ثبت شود.
شما هم مجازات می‌شوید!
شانه‌هایتان را بالا بیندازید و فکر نکنید ماجرای ثبت نشدن یک ازدواج با تنبیه کردن دفتردار حل می‌شود. ثبت ازدواج اجباری است و در واقع برای حفظ کیان خانواده، ثبت ازدواج دائم، طلاق و رجوع طبق مقررات باید انجام شود.
حالا اگر مردی به سرش بزند و این کار را انجام ندهد، یعنی بدون ثبت دردفاتر رسمی ازدواج دائم کند ضمن الزام به ثبت واقعه به جزای نقدی درجه 5 (بیش از80 میلیون ریال) یا حبس تعزیری درجه 7 (از 91 روز تا 6 ماه) محکوم می‌شود.
قابل توجه خانم ها: دراین زمینه فقط آقایان جریمه و مجازات می‌شوند.
امضا و اثر انگشت
برای اینکه سند ازدواج، رسمی محسوب شود انجام مراحلی نیاز است و باید علاوه بر زن و شوهر افرادی دیگر یعنی مجری یا مجریان صیغه (عاقد) و سه شاهد و دو معرف آن را امضا کنند.
اما اگر زن و مرد بی سواد باشند باید یک نفر مطلع باسواد که معتمد شخص بی سواد است در دفترخانه حاضر شود و ثبت سند ازدواج را برای شخص بی سواد بخواند بعد از آن فرد بی سواد باید سند ازدواج را انگشت بزند. برای رسمی کردن ثبت ازدواج در کنار امضای زوجین حداقل امضای سه شاهد لازم است.
قانون حتی مشکلات شنوایی و بینایی را هم بهانه ای برای ثبت نکردن ازدواج نمی داند و زوجینی که ازاین مشکلات رنج می‌برند باید همراه خود معتمدی را داشته باشند تا مطلب را بتواند به آنها بفهماند