غلامرضا کیامهر . اقتصاددان
سال‌‌هاست که اهالی کسب و کار و کسانی که دست در فعالیت‌های اقتصادی دارند از خود می‌پرسند رکود اقتصادی موجود کی به پایان می‌رسد و رشد اقتصادی کشور از چه زمانی آغاز می‌شود. بعد از وزیر اقتصادی و دارایی، چند روز پیش دکتر سیف رییس کل بانک مرکزی به این سوال پاسخ داد و گفت رشد 3/5 درصدی اقتصادی کشور از فصل بهار امسال آغاز شده و این نرخ رشد تا پایان سال 95 همچنان ادامه پیدا خواهد کرد. گفتههای رییس کل بانک مرکزی ضرب‌المثل معروف سالی که نکوست از بهارش پیداست را به ذهن انسان تداعی می‌کند. اما متاسفانه همچنان که کاهش نرخ تورم از حدود 45 درصد آخرین سال عمر دهم به پایین‌تر از 10 درصد در سه و نیم سالی که از عمر دولت یازدهم می‌گذرد تاثیری در وضع معیشت و رفاه گروه‌های حقوق‌بگیر و کم‌درآمد جامعه نداشته و باز متاسفانه گره‌ای هم از مشکلات صنعت و تولید کشور باز نکرده است. این دو دستاورد اقتصادی دولت یازدهم چندان مورد توجه و استقبال افکار عمومی قرار نگرفته است.
آنها که سررشته‌ای در علم اقتصاد دارند به خوبی می‌دانند که با هر یک درصد نرخ رشد اقتصادی آن هم در شرایط روند به شدت کاهشی نرخ تورم در هر کشور، ده‌ها هزار اشتغال ایجاد می‌شود و چرخ‌های ده‌ها واحد صنعتی نیمه‌فعال دوباره فعال می‌شود و به حرکت درمی‌آید و در نتیجه افزایش درآمد سرانه مردم وضعیت معیشتی آنها بهبود و سطح رفاه آنها ارتقا پیدا می‌کند، چه رسد به آن که تنها طی یک بازه زمانی سه‌ماهه نرخ رشد اقتصادی یک کشور به بالاتر از 5 درصد برسد که در آن صورت باید شاهد یک گشایش اساسی در حل مشکلات اقتصادی و رونق و شکوفایی کسب و کارها در کشور باشیم. خصوصا به دست آمدن نرخ رشد اقتصادی 3/5 درصدی در سه ماهه اول سال جاری و هم‌زمانی تحقق چنین اتفاق مبارکی با رفع نسبی تحریم‌های اقتصادی و برقرار شدن دوباره روابط بانکی با کشورهای جهان انتظارات بسیار بزرگی را در جامعه ایجاد می‌کند که به‌طور طبیعی دولت باید پاسخگوی آنها باشد. به زبان ساده‌تر وقتی که هم نرخ تورم دو رقمی بسیار بالا تک رقمی می‌شود و اقتصاد کشور برای اولین‌بار بعد از سال‌ها یک نرخ رشد 3/5 درصدی را به گفته رییس کل بانک مرکزی تجربه می‌کند و از آن طرف درهای کشور به روی اقتصاد جهانی هم در حال باز شدن است، دیگر بهانه‌ای برای ادامه تنگناهای اقتصادی گذشته و فشارهای معیشتی که طی این سال‌ها بر مردم وارد شده است، باقی نمی‌ماند.
اما متاسفانه چنین اتفاقی نیفتاده و هنوز که هنوز است درهای کسب و کارها و وضع معیشت و رفاه اکثریت مردم بر روی همان پاشنه گذشته می‌چرخد. معاون اول محترم رییس جمهور با اذعان به این که کاهش نرخ تورم و رشد 5 درصدی اقتصادی هنوز تاثیر مثبتی بر وضع زندگی مردم و کسب و کارها نگذاشته مانند همیشه به اصطلاح حکیم باشی را دراز می‌کند و گناه این بی‌تاثیری را به گردن شدت خرابی‌های اقتصادی به جا مانده از دولت گذشته می‌اندازد.
بدون شک در گفتههای معاون اول رییس جمهور رگه‌هایی از واقعیت وجود دارد، هرچند که مردم در کنال حیرت و ناباوری مشاهده می‌کنند که قهرمانان شناخته شده آن خرابی‌ها، دارند سرافرازانه و بدون برخورد با هرگونه مزاحمتی در جامعه زندگی می‌کنند و تا به امروز به خاطر آن همه بلایی که بر سر اقتصاد کشور آورده‌اند، حتی از یک پوزش‌خواهی لفظی کوچک از مردمی که مدت‌هاست از عرش به فرش سقوط کرده‌اند، دریغ نورزیدهاند، اما از این مقوله که بگذریم، باید بپرسیم که آیا بعد از گذشت حدود چهار سال، هیچ یک از کارگزاران دولت یازدهم در عدم توجه به ارتقاء سطح زندگی و رفاه مردم و یا اصلاح اندکی از نابه‌سامانی‌های اقتصادی به جا مانده از دولت گذشته قصوری نورزیدهاند و مرتکب سوء مدیریتی نشده‌اند؟
قدرشناسی از دستاورد بزرگ دولت یازدهم در به سرانجام رساندن مذاکرات هسته‌ای و تحقق برجام که یک نقطه عطف در تاریخ معاصر کشور ما محسوب می‌شود، به جای خود زدودن پدیده شوم ایران‌هراسی از اذهان بسیاری از مردم جهان و فراهم ساختن زمینه رفع تحریم‌های اقتصادی هم به عنوان دستاوردهای بزرگ به جای خود، اما در همان حال مردم به‌طور کاملا طبیعی می‌پرسند، چرا هنوز از این همه دستاوردهای بزرگ چیزی نصیب زندگی ما نشده است، چرا هنوز موج بیکاری در کشور ادامه دارد و بسیاری از نان‌آوران خانواده‌ها قادر به تامین معیشت شرافتمندانه‌ای برای خانواده‌های خود نیستند، چرا هنوز بسیاری از واحدهای صنعتی یا با حداقل ظرفیت کار می‌کنند و یا اصولا از چرخه کار و فعالیت خارج شده‌اند.
چرا هنوز فضاهای کسب و کار برای سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی مساعد نشده و بیشتر سرمایه‌ها به سوی دلالی و سوداگری‌های غیراقتصادی سرازیر شده است؟ چرا هنوز داشتن مسکن و سرپناه برای اکثریتی از مردم جامعه در حد آروز باقی مانده و چرا هنوز چراغ بسیاری از کسب و کارهای تولیدی و خدماتی در کشور خاموش است و بسیاری از چراهای دیگر که مردم انتظار دارند دولتمردان با جرات و شهامت و شفافیت و بدون حاشیه روی به آنها پاسخ بگوید.