آزادی مطبوعات ، رکن اساسی نظارت ملت

آزادی مطبوعات ، رکن اساسی نظارت ملت

اخیرا  شنیده و  دیده  شده  در برخی محل های مجازی ، عده ئی قلیل آنهم از جمع و  قشر آزاد اندیش و وکیل محترم  دادگستری،  به درج  عموم  مطالب و وقایع  در جریده یی اعتراض و ایراد کردن . شایسته است  گفته شود آزادی رسانه های جمعی بالاخص  مطبوعات  ، موجب افزایش نظارت  خواهد شد .  هرچند در طول  سال های اخیر با  اعمال یک سری تضییقات و تحدید ها از صراحت و شفافیت  مطبوعات  کاسته شد لیکن  دیدیم  که  جامعه بزرگ  مطبوعات در حد توان و بطور بایسته و شایسته  رسالت  خود را به  نحو احسن به انجام  رساندند  .  یقیین  دارم  وکلای محترم  دادگستری بعنوان  پرچمداران  راستی و درستی و  عدالت بیشتر از تمام  مردم  به این  واقعیت واقف هستند و می دانند .  محدودیت مطبوعات  تالی فاسد دارد سخن نمی گوییم ،  دیدیم که داشت . اگر مطبوعات  در دوران  دو  دولت  نهم و دهم  با  ریاست  آقای محمود احمدی نژاد قادر بودند تمام نوشتنی هارا بنویسند  شاید امروز شاهد این همه  سو  استفاده مالی و غیر مالی  و سخنان نا به جا و کذب ، همینطور  آمار های غیر واقعی  در دولت  آقای  دکتر محمود  احمدی نژاد نبودیم  .هنگامی که  مطبوعات مینویسند حاصل اش این است که ،  اگر حسنات  و سجایای اخلاق و کردار  اهل عمل و متولیان امور  قابلیت  تحسین داشته باشد  با  ذکر وبیان آن  در مطبوعات ،  کارگزاران مورد عنایت  مردم  قرار می گیرند  تشویق  و  شناخته  می شوند و چنانچه خدای نکرده  اشکال و ایراد  وارد باشد . بطور حتم  مورد مذمت قرارخواهند  گرفت  . تنها در این شرایط می توان شاهد رشد و تعالی بود حال با بیان این مطالب ،  به نظر میرسد دو طرز تفکر مخالف وجود دارد که بنا به جهات ذیل  این اعتقاد  را مردود می دانند  . دسته اول : بر این  باور هستند که  برخی و بخشی از اتفاقات جامعه و صنف  را همه و همگان نباید بدانند  و ضرورت دارد  مصلحت اندیشی کرد. -  در پاسخ  به طرفداران این عقیده  عرض می شود از هر درب مصلحت  و مصلحت اندیشی وارد شود حقیقت  و حق از پنجره  خارج خواهد شد  . مردم  حق دارند  بدانند  و واجب است  بدون کم و کاست بدانند در بیان این  حقایق ،  جریده  می تواند وابسته به راست  باشد یا چپ  یا میانه ،  به وابستگی و تعلقات آن ایراد نیست  به همین ترتیب به  انحصاری بودن جریده اشکال وارد  نمی شود  اقدامی که  دامن نشریه را لکه دار می کند  .  عدم امانتداری و نقل توام با کم و کاست است به این  روش و منش  نقص اساسی  وارد است  . در این  وضعیت  می باشد  که  ، روزنامه  - هفته نامه  یا  ماه  نامه  از عدالت خارج می شود و دیگر قابل اعتماد نیست  .       

دسته دوم  :  معتقدند  وقتی مطبوعات  آزاد باشند و اجازه  نگارش تمام  وقایع  را داشته باشند این  خطر هست که مطالب تحریف  شود  و  یا  به نحوی نوشته شود  که ، در  پی  این روش افرادی دچار خسارات  مادی و معنوی شوند .  در جواب  عرض می کنم  . تدوین قوانین مانع و جامع  و همچمین  دستگاه قضایی سالم و مقتدر  و هیات منصفه  واجد شرایط  ، ضامن این آزادی است  -  قصد و نیت ،  اطاله کلام  و  پر گویی نیست . منتها  یادآوری آنچه  گذشت  مفید است . تجربه  گذشته  چراغ  راه آینده است . دیدیم  چندین  دستکاه نظارتی امور را تحت نظر داشتند . بعنوان مثال ؛ سازمان بازرسی کل کشور ، دیوان محاسبات  ، ذیحساب دارایی مستقر در ادارات  و  بخش  حراست  ادارات  ،  هیچیک  قدرت  یک  جریده  پی گیر و یک  خبرنگار شجاع و جستجو گر را ندارند .   

به امید آینده بهتر  -