اینروزها همه مشکلات اقتصادی کشور اولویت دار شده اند

اینروزها همه مشکلات اقتصادی کشور اولویت دار شده اند

وقتی برای نوشتن درباره مسایل و مشکلات اقتصادی کشور قلم به دست می گیری ، چنان با هجوم سیل سوژه ها روبه رو می

شوی که ترجیح یکی بر دیگری برایت بسیار سخت و دشوار می شود. متحیر می مانی که در قاب یک مقاله برای کدام مشکل و

معضل اقتصادی که گریبان مردم و کشور را گرفته است و متاسفانه اکثریت قریب به اتفاق آنها ریشه در سوء مدیریت ها و

سیاستهای اقتصادی نادرست و ناهماهنگ دولتهای گذشته و دولت کنونی دارد، الویت قایل شوی. از ادامه رکود فلج کننده حاکم بر

اقتصاد و کسب و کارها در کشور، از تقابل آشکار افزایش قیمت بنزین و گاز و آب و برق و کرایه های حمل و نقل با سیاستهای

اقتصادی اعلام شده دولت در خصوص کاهش نرخ تورم، از افت شدید نرخ رشد اقتصادی و سرمایه گذاری، از سقوط پی در پی

شاخص ها در معاملات بازار سرمایه از تاثیرات ویرانگر یکصد هزار میلیارد تومان مطالبات معوق بر بنیه مالی بانکها، از ناتوانی بانکها

در تامین نقدینگی در گردش صنعتگران و بنگاه های اقتصادی یا از افزایش نگران کننده ، خطر فقر و افزایش آمار خانواده های زیر

خط فقر و فلاکت ، از بالا بودن شدید نرخ بیکاری و آمار لشکر بیکاران بنویسی یا از بلوکه شدن بیش از 100هزار میلیارد دلار

درآمدهای فروش نفت در خارج از کشور، از تکرار مفاسد بزرگ اقتصادی بنویسی یا از ضربه هایی که قانون کار و تامین اجتماعی و

قوانین مالیاتی بر پیکر بنگاه های اقتصادی و کارفرمایان بخش خصوصی وارد می سازد. از بزرگ و پر هزینه بودن ساختار تشکیلات

دیوانسالاری دولتی و تاثیرات آن در افزایش کسر بودجه های سالانه دولت بنویسی یا از بالا بودن هزینه تولید و پایین بودن قدرت

رقابتی آنچه در داخل کشور تولید می شود، از تاثیرات سوء کاهش ارزش و قدرت پول ملی بنویسی یا از کاهش شدید قدرت

خرید گروه های کم در آمد و حقوق بگیر و از خصولتی سازیهای پر هزینه و مصیبت باری که به نام خصوصی سازی صورت گرفته

می گیرد بنویسی یا از حاشیه رانده شدن بخش خصوصی در اقتصاد کشور یا از هزینه هایی که قطع ارتباط نظام بانکی ما با نظام

بانکی جهانی بر اقتصاد کشور تحمیل می کند.

از بازگذاشته شدن درهای کشور به روی اجناس بنجل و خودروهای بی کیفیت چینی بنویسی یا از بحران آبی بزرگی که در پیش

روی کشور و مردم است و هزینه های غیر قابل جبرانی که این بحران در آینده بر اقتصاد کشور وارد خواهد کرد.

به راستی که امروز طرح ، تفسیر و تحلیل مشکلات اقتصادی کشور به یک چالش روحی بزرگ برای هر مفسر و تحلیل گر اقتصادی

در کشور ما تبدیل شده است. در این میان تاسف بزرگتر این است که رسانه ها به سهم خود ابعاد این مشکلات را از زوایای مختلف

مطرح و منعکس می کنند و به دولت و مسوولان دولت درباره آنها هشدار و راه حل ارایه می دهند ولی دولتی ها بی توجه

به این هشدارها کار خودشان را می کنند. رابطه رسانه ها و مسئولان دولت مانند رابطه دو خط موازی است که هرگز به هم

نمی رسند و یکدیگر را  قطع نمی کنند، و هر کدام به راه خود می روند. دولتی هایی که خیلی نسبت به هشدارها و اعلام خطرهای

مطبوعات حساسیت نشان می دهند به روابط عمومی های شان دستور می دهند مثلاً در پاسخ به یک مقاله

انتقادی یک جوابیه برای رسانه مربوطه بنویسند و که متاسفانه این حداکثر کاری است که دستگاه های عریض و طویل

روابط عمومی های وزارتخانه ها و سازمان های دولتی در حوزه ارتباط با رسانه ها و اطلاع رسانی انجام می دهند. اما مشکلات

اقتصادی همچنان روی هم تلنبار  می شوند. مشکلاتی که دولت باید برای حل همه آنها الویت های یکسان و زنجیره ای قایل شود.

امروز اقدامات نسنجیده ای که در خصوص قطع سهمیه بنزین خودروها و افزایش ناگهانی و بدون مقدمه قیمت بنزین تحت نام

ظاهر فریب یک نرخی کردن صورت گرفته ، به مقدمه ای برای ایجاد یک موج بزرگ تورمی که تمام رشته های اقتصادی خود

دولت یازدهم را پنبه خواهد کرد، تبدیل شده است. این موج تورم زا را دولت از چند ماه پیش با اقدام دیگری در ارتباط با نان

سفره های مردم و باز زیر نام زیبای ظاهر فریب آزادپزی نانوایی ها شروع کرد و این طور که پیداست دومینوی افزایش قیمت ها

چه کالا ها و خدماتی در ید و انحصار دولت و چه کالا های تولیدی بخش خصوصی قرار است تا آینده ای نا معلوم ادامه پیدا کند و

این که با اجرای این بازی دومینو  چه سرنوشتی در انتظار اقتصاد کشور ، وضعیت زندگی مردم و کسب و کارها و تولیدات  ما

خواهد داشت موضوعی است که پیش بینی آن چندان به علم اقتصاد نیاز ندارد.

ولی آیا این امکان وجود دارد که با به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای جاری و تبدیل تفاهم نامه هفته ای لوزان سوییس به یک

توافقنامه اساسی تغییری در روند شرایط کنونی اقتصاد کشور ایجاد شود یا نه موضوعی است که پاسخ به آنرا باید به آینده واگذار

کرد؟